Haddini Bilmez
Birçok insan bilmez asla haddini,
Kendinde zanneder bütün keramet!
Merak edip araþtýrmaz ceddini,
Sonra yüzleþince duyar nedamet!
Sanki dünya onun için dönüyor,
Yüksek uçup, yüksek dala konuyor,
Yongayý hep kendisine yonuyor,
Böyle bir kimseden bekleme medet!
Aðzýný açýnca sýðmaz bir yere,
Bir damlacýk suyu oluyor dere,
Emrine amade birçok tayyare,
Zannediyor böyle görecek hürmet!
Kendi çalar, kendi oynar âlemde,
Yazýyor da boya yok ki kalem de,
Ona uðramýyor dertte, elemde,
Kimse bilmez fakat ondadýr himmet!
Bu yalan dünyaya kimler konmadý,
Dertli, þöyle bir bak kimler yanmadý,
Hepsi gitti hiçbirisi dönmedi,
Kýymet bilmeyene eyleme minnet!
ERDEMLÝ-18.05.2017 Perþembe
Cafer AKSAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.