UNUTURUZ GÜLMEYİ
Neden aðlar hayalin neden gözleri nemli;
Dinlediðim þarkýda her nakarat elemli…
Saðýr-dilsiz taþlarýn yüzündeki her bölüm;
Her biri ayrý yaþam her biri ayrý ölüm…
Ömür denen fasýla uçup giden kuþ olur;
Kalanlarýn baharý hazan olur kýþ olur…
Birkaç teselli sözü sonrasý safi keder;
Kapanmasa gözleri “neler söylerdim neler”…
Vardýr elbet dilimde her duamýn kimsesi;
Okunurken gülümser son gönül hikayesi…
Varsýn olsun yalnýzlýk hergün yakamdan tutsun;
Ýkiden bir çýkmadý, unutanlar unutsun…
Hayat bu devam eden bir filmin matinesi;
Ne ucu belli artýk ne gidenden ötesi…
Sadece susmak düþer nihayet payýmýza;
Keder düþer günlere, haftaya, ayýmýza…
Çerçevesiz resimler duvarlara asýlýr;
Yosun tutan o taþlar yüreklere basýlýr…
Her geçen gün anlarsýn yalnýzlýk kaderimiz;
Koynumuzda saf tutup gülümser kederimiz…
Seni bekler sessizce beklenmez geleceðin;
Adýný hasret koydum koklanan her çiçeðin…
Her gidene aðlayýp, unuturuz gülmeyi;
Gücüm yetseydi eðer öldürürdüm ölmeyi…
Ali ALTINLI – 21.05.2017
Saat: 11:36
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.