Yine soldu güneþ kapadý perdesini gülen dünyaya ve hüzün çöktü bir karanlýk geceye bembeyaz düþlerimi boðdu içimdeki sensizlik siyaha boyanmýþ düþlerin yarým kalmýþ bir aþk’ýn parçalarý geziniyor hayalimde yine
nefes nefese kalýyorum girdaplar içinde çok yorgun hissediyorum kendimi mesafeleri boþverip yürüyeceði yerde hýzla koþmuþ insanlar gibi nefes nefeseyim karþýmdaki yüzünü izlerken geçemediðim gecenin
içindeyim karmakarýþýk bir hüzünle beraber ve her þeyin kendiliðinden düzeleceði duygusuyla düzelecek olanýn ne olduðunu ise hiç bilmeden gözlerim yorgun kalbim bitkin gözyaþlarým acýmý anlatmaya yetersiz tutamadým sözümü
bozdum yeminimi iþte yine sana yazýyorum þiirimi umutsuzluklara aðlayan yaðmurun altýnda her þeyi unutup son kez yürümek isterdim seninle katran karasý gecelerimden karabasanlarý silmek isterdim bugün çok soðuk burasý üþüyor ellerim üþüyor yüreðim üþüyor yüreðimdeki sevdan üþüyor gözlerim gözlerimde ki hayalin üþüyor üþüyor dilim dilimdeki þiirlerim üþüyor... Sosyal Medyada Paylaşın:
Siir_yureklim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.