Geceye asýlý asýrlýk ve paslý bir sessizlikte Saçlarýma kederli evlerin beyaz boyalarý dökülüyor. Tüm felsefesini yitirmiþ bu sefil yaþam içinden Zarfsýz kuþlar gönderiyorum size.
Çoðul cümleleriniz var sizin Benim tekil yalnýzlýðýmý derinleþtiren Kendi kalabalýðýnýzda haksýzlýklar tanrýsýnýn baþ tacýyken siz Ben ürkek bir karýnca Gelincik tarlalarýnda kayýp Göðü görmeyen.
Öyle uzaksýnýz ki adýný bilmediðim karanlýk bir coðrafyada Avucumun içinde atýþýný duyduðum Yüreðim deðil memleketiniz. Boynuma dizdiðim imamesi kopuk tespih battýkça canýma Mezar taþlarýna kasideler yazýyorum Uzun ve karanlýk. Biliyorum bir yangýnýn ellerinden tutuyorum Yalnýzlýðýma sarýlýp yokluðunuzu avutuyorum.
Suskunluðunuz asýrlardýr geceye asýlý Ay denize hakimken bir yýldýzsýz gecede Ne medsiniz ne cezir…
Necla BEKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Bektaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.