Artýk yaþamanýn tadý kalmadý!
Ne yüze gülen var, ne yaþýn silen...
Milletin aðzýný býçak açmýyor;
Ne gönül alan var, ne kýymet bilen...
Dünya zaten yalan, fazlasý fazla...
Yetinmiyor beþer, yalanda azla!
Þeytan olmuþ herkes, çarpýyor hazla!
Ne öyle nalan var, ne yola gelen...
Dünyayý doldurmuþ tüm Ebu Lehep!
Dolsa da cepleri som çil, çil zehep...
Hani o anlayýþ; "ya hiç, ya da hep!"
Ne gönle dolan var, ne mutlu olan...
Horozun muradý, çöplükte ötmek!
Tilkinin hayali, kümeste yatmak...
Tozaðýn tek derdi, hep hava atmak;
Ne susta kalan var, ne kapý çalan...
Düþmanlýk aleni, dostluklar sanal...
Yalaný çok olan gezer hep kanal!
Görseniz, insanlýk o kadar banal!
Ne az bir yalan var, ne dertten ölen...
Haydi, sen, sen ol da bu arzda yaþa!
Herkes olmuþ sanki doðuþtan paþa!
Bazýsý dünyayý yaratmýþ "haþa!"
Ne hakký bulan var, ne gönül çelen...
Antalya-2017/04
TDK:
Tozak: toz çýkaran, yiðit, görkemli kiþi…
Zehep: altýn.
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.