her köpeðin gidiþinde ürmek olur mu
gidiyor mu bilemedim
arkama attým gizini
bir anlam ifade etmemiþti
bir çiçek düþürmesi omzuma
þaþkýn kolum önüne almýþtý elini
ben kendimindim
ne zamandýr tutardým elimi
düþlerime bile giremezdi
nakaratý deðilken bir þarkýnýn
cümle þarkýlarýný toplasýn gitsin
gitti
yazmaya bile deðmez ki
soluðumu geniþletir uzaklýðý
odama baharý konuk ederim yalnýz
yanmayan sobanýn görüntüsü ýsýtmaz
penceremden içeri giren güneþ olsaydý bari
can gelirdi adýmýma bir gül resmi çizerdim
anlamlý bir kaç dize sokulurdu kalbime
dönüp bakmazdým bile köpeðin ürmesine
alýr sesini, görüntüsünü giderdi
gitti
boþuna oyalýyor bir bilmece kalemimi
yazýlacak bir gölge yok
insan görüntüsü neye çevrildi
üzülmeye deðer sayfa yok
not tutmadým
saçmaladý bir kaç gün
bahar havasý belli olmaz
bir açar bir kapar
istediði kadar bulutlarýyla gelsin gün
nisan’a az var
bir daha anmam bu geceyi..
28. 03. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.