YOL AYRIMLARI

Burgacýna takýlmýþým dünyanýn.
Sürgün edilmiþim yeryüzüne;
Adem’ den beri…

“Az gitmiþim, uz gitmiþim; dere tepe düz gitmiþ’im.”
Bilene bilene yaþamýþým; keskin bir býçak!!!
Bazan çekiç olmuþum, bazan örs.
Vurdukça daðýtmýþým, vuruldukça daðýlmýþým.
Vedalar doldurmuþum içime; kucak kucak;
Sevgiler... Saygýlar... düþünceler... kaygýlar…
Vefalý ve cefakar.

Dolaþmýþým diyar, diyar,ülke ülke yol almýþým.
Sýnýr dþý edilmiþim, sýnýrlarým içinde;
Uzadýkça; uzamýþ yollarým.

Sonrasý Mevla kerim…
Þimdilik Spil Daðý’nýn yükseðinden seyre dalarým.
Kartal gib þahlanýr yüreðim, pençelerim ellerim;
Þehrin ýþýklarýna konarým.

Zamana meydan okuyorum…
Uzaktan ýþýl ýþýl görünsem de; yorgunum iþte…
Lakin; ne vefasýzdýr yüreðim, ne de, bi’ çareyim
Dimdik ve ayaktayým.

Fakat; bir þey var!!!
Unutmuþum kahkahayý; Kaf Daðýnýn arkasýnda.
Çoþkularý mý arka bahçasinde býrakmýþým.
Zümrüt’ü Anka kuþunda.

Çocukluðum mu…?
Gömdüm içime; oyuncaklarý mý ikinci bene verdim.
Gençliðm mi?
Çok ötelerde kaldý, durur yüreðimde hüzünle
Ýkinci bahr mý? Vallahi bilemem.
Lakin…
Ben yaþadýkça; yaþayacaktýr o…
Benle birlite.

Kasýrgalar la geçti ve geçmektedir bu ömür.
Nice arkadaþlýklar, dostluklar gördüm; arkasý yarým…
Zorbalýklar da gördüm; zaman içinde…
Nefretlerim mi?
Ýlmek, ilmek… düðüm üstüne düðüm.
Ödeþeceði günleri; özlemle beklemekte.
Çok mu üzgünüm?
Bilemem; belkide öyledir. Lakin dünde kaldý herþey.
Ve herþeye raðmen; þimdi ben, yaþýyorum zamaný.
Kaygýlarýmý ve korkularýmý unuttum ben.
Belki de kazançtýr benim için bunlar.
Asla unutmayacaðým onlarý;
Dünde yaþadýðým o, anlarý.

Þimdi; Aðrý daðý kadar yükseðindeyim evrenin.
Yer çekimleri kontrol eder beni, gezinirim bi’ gafil.
Ruhum yýldýzlar da dolaþýr, geceler boyu sel sefil.
Boþlukta kalýr rüyalarým, uyandýðým da uykumdan.
Aðýrlýðýný taþýr bedenim; gündüzün sýkýntýsýndan.

Ne kadar da çok yormuþum kendi mi; koþaradým yaþam…
Nemrut Daðý gibi; harabeye dönmüþ idim, bir zaman.

Ya þimdi…
Dört mevsim; zindan da da kalsa bedenim
Olan oldu: Korkularým ve kaygýlarým yok artýk benim.

Ya delirdim: ya da; aptallaþtým.
Taþýyacaðým sýrtlandýðým yükleri; iþtahla sýrtýmda
Ýçimde beni üzen engelleri; tek tek kaldýrdýðýmda
Þimdi;
Ýstabul kadar kalabalýk; bir okadar da belalý
Dosta dost, düþman’a düþman, zorbaya zorba;
Karadeniz kadar haþin ve dalgalýyým ben.
Coruh kadar azgýn;
Ölüdeniz kadar suskun ve sakin;
Akdeniz kadar aydýnlýk;
Ege Denizi kadar girintili ve çýkýntýlýyým ben;
Lakin; adacýklarý kadar ýslak ve yosunludur yüreðim.

Uzaklar da olsam da;
Ýl’im kadar, cefakar.
Ýlçem kadar vefasýz deðilim ben.

Ordu’luyum ben.
Kmuru Ýlçesinin; Fizme beldesinden;
Çamuruna belendiðim; Karapýnar Mahallesinden.

Ekrem SAYGI
14.06.2016 Manisa



Sosyal Medyada Paylaşın: