bugün bir kez daha yalnýzlýðýn en dibine vuruldum
kanadý kýrýk kuþlar gibi umutlarým
parmak aralarýmdan düþtü gözyaþlarým
gözlerimden yanaklarýma bir dere boyu iz oldu
kuytularda birikti okyanuslar
__neden çok geldik birbirimize
__oysa neler sýðmýyor ki küçücük yüreklerimize..
artýk kimsenin hatasýna tahammül edecek kadar sabýrlý biri deðilim
Günde beþ kez arýnmadýk mý günahlarýmýz dan ?
Avucumuzu açýp ‘tek olana’ dua ederken, þükür etmedik mi?
sevmedik mi, sevilmedik mi? onca sene içinde günümüzü gün etmedik mi?
unutulmasýn diye en güzel karelere hapis etmedik mi gülüþlerimizi?
ve ben hep kendimi sana anlatmak zorunda olmanýn
o derin hüznünü yaþýyorum þimdi içimde
vazgeçtim her þeyden
sen nasýl olmasýný istiyorsan öyle olsun
ben çekildim köþeme
beklediðimi sanma sakýn
beklemiyorum..
sorgulamadan yargýlarken beni kaybettin....
___. . . . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.