Bu ne hal Ermenek, baþým önümde
Düþünüp dururum, senli zamaný
Bir hasret yangýný, kor’ ken þu bende
Su döksen söner’ mi, hasret yangýný.
Memleket aþkýyla, içim yanarken
Kim tutar kolumdan, kurtarmak için
Kor olmuþ yüreðim, yanýp dururken
Su döksen söner mi hasret yangýný.
Baharla kokardý, baðlar bahçeler
Açardý her baðda, sümbül çiçekler
Bentleri yýkardý, hýrçýn dereler
Su döksen söner’ mi hasret yangýný.
Nal sesin duyulsa, taþ toz yollarda
At eþþek kiþnerdi, zümrüt baðlarda
Yanmýþsa kor yürek, söyle bir aþkla,
Su döksen söner’ mi hasret yangýný
Boy vermiþ ekinler, bahar gelince
Yan gelip yatardý, çamur yerlere
Bir söyle baþaklar, dolgun haldeyse
Su döksen söner mi hasret yangýný.
Her bahar karlarý, varken daðlarýn
Giderdik daðlara, her yýl baharýn
Burnumda tüterken, pýnar baþlarýn
Su döksen söner’ mi hasret yangýný
Etrafta tüterken, bahar kokusu
Kul Yüksel oldum der, ahret yolcusu
Burnumda tüterken her yerin kokusu
Su döksen söner’ mi hasret yangýný
26 Þub. 17
Ahmet Yüksel Þanlý er