SEVEN BÝR YÜREÐÝN VEDASIYDI BU
Hasret köprüsünün, tam üzerinde
Hazan rüzgârlarý, esiyor þimdi
Ýki seven gönlün, tam da ser’inde
Duygularý ayaz, kesiyor þimdi
Buruk gönüllere, hüzün doluyor
Bu gidiþ ayrýlýk, herkes biliyor
Titreyen dudaklar, hoþça kal diyor
Ýki sevgili de, susuyor þimdi
Açýlýp gidecek, aþkýn arasý
Kapanýr mý bilmem, gönül yarasý
Þu sözün bittiði, yerdi burasý
Haykýran yürekler, pusuyor þimdi
Sensiz yaþayamam, ölürüm derken
Uykusuz kaç gece, þafak sökerken
Daha üç gün önce, bayram ederken
Bak aþkýný dâr’a, asýyor þimdi
Ardýna bakmadan, çekip giderken
Kaybetmekten en çok sevendi korkan
Bundan böyle sensiz, n’aparým derken
Her gün afakanlar, basýyor þimdi
Gözünden inen yaþ, adeta seldi
Görünen bu sahne, yüreði deldi
Korkulan oldu ve baþa da geldi
Felek intikamýn, kusuyor þimdi
Meftunsun bilirim, göz ile kaþa
Söylediðin sözler geçerdi taþa
Lüzumsuz ne desen, boþadýr boþa
Gitti o yâr bana, küsüyor þimdi
Sadýk DAÐDEVÝREN
Aþýk LÜZUMSUZ
SER: Baþ
AFAKAN :Yürek oynamasý, çarpýntý, heyecan
MEFTUN : Gönül vermiþ, vurgun, tutkun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.