Kurtuluş
Ben nefis girdabýnýn baþ döndüren seyrinde,
Dönen bir kuru yaprak biçare pervaneydim,
Benlik rüzgârlarýnýn savurduðu vadide,
Ýçinde baykuþ öten döküntü viraneydim.
Ben dipsiz ummanlarda dümensiz pusulasýz,
Su alan bir geminin umutsuz yolcusuydum,
Ufuksuz sahralarda ýþýksýz haritasýz,
Gezinen þaþkýn seyyah vehimlerle doluydum.
Ben kaybolan kendini karanlýkta arayan,
Aradýkça kaybolan zavallýnýn biriydim,
Ne kendine yar olup ne ellere yarayan,
Bencil zalim ve azgýn bir nefsin neferiydim.
Ben ki necat arayan avcýnýn tuzaðýnda,
Çýrpýnan bir kekliktim yarýna kanat çalan,
Bir ses geldi öteden “kurtuluþ Hakk katýnda”
Kýrdým prangalarý var mý geride kalan?
Sosyal Medyada Paylaşın:
sebahattin tüzün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.