yaşam ve korku
I-
Fobi travmasý ruhumuza iþleyen
Genetik bir endiþe.
Anýmýzý,kiþiliðimizi
Hata bütün zevklerimizi
Cebimizden çalýyor sanki.
Korku,
Esaret altýnda býrakýldýðýmýz dehþet travmasý,
Ýþleyince içimize,kendi kimliðimizi,
Özümüzü,yaþadýðýmýz yeri,
Bastýðýmýz topraklarý,
Kaldýðýmýz þehirleri ve sokaklarý dar ediyor bize.
ve zehir zemberek olup çýkýyor her þey
Bakýþlarýmýz sararýyor,
Bir cesedin suratý canlanýyor
Yüzümüzde sanki.
II-
Parke taþlarýna deðen ayak uçlarýmýz
Deðmiyor iþlemeli oyaya,
Parmaklarýmýz ayamýz da seðirip duruyor
Ýstesek de yamyassý edemiyoruz,
ve dudaklarýmýz soðuk bir çöl iklimi oluveriyor
Gözlerimizde ise zamansýz yaþlar akýyor
soluk almadan hem de.
Kadýný,erkeði
Geleni,gideni
Öpüþeni,seviþeni
Fark edemiyoruz bile.
Kör yaþýyoruz,
Dilimiz kurudu,
Bütün sözcüklerin rengini unuttuk,
Okuduðumuzu ve dinlediðimizi
Anlamadan geçtik,
Hayat sabahtan ve akþamdan ibaret,
Zamaný anlayamadan yaþlanmak
ve sonra gözlerimizi kapayýp ölüvermek.
Þimdi diyorum da
Korkunun ve ecelin iklimine inat yaþayabilmek
Hem de tadýný dimaðýmýzda,dilimizde
Hata bütün uzuvlarýmýz da hissedebilmek.
Hayatýn anlamý buydu
Korkunun kendi hükmünden ve gölgesinden çýkýp
Cesur adýmlarla; mayýnlara,
Patlayan namlulara,
Aldýrýþ etmeden yürüyebilmek.
Yürüyebilmek korkunun üzerine
Yürüyebilmektir yaþamýn iksiri.
17 ocak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.