BIR LEYLA HİKAYESİ

Bu bir Leyla hikayesi....

Leyla,
her sabah hüzün eker yüzünün coðrafyasýna..
Siz deyin 15 ben söyleyim 30 yaþýnda...
Hiç sýðanmamýþ saçlarý..
D/okunulmamýþ hiç,
daha anadan üryan gezer baðrýna bastýðý yalnýzlýklarý...

Leyla,
tabirsiz bir yazgýnýn baþýnda yahut ortasýnda...
teyellenmemiþ,
gülüþlerine haciz deðmiþ,
sövülmüþ,dövülmüþ,bezediði çiçekleri el yordamýyla sökülmüþ
ezilmiþ,örselenmiþ günler taþýr sýrtýnýn kamburunda....

Ah Leyla,
kirpiklerinden sürmeli þiirler sarkýtan Leyla...
Bilmez misin...???
Giden ve hiç gelmeyenin,
ihanetin,yakýlmýþ kandýrýlmýþ günlerin,
çiðnenip atýlmýþ dünlerin çetelesi tutulmaz aslýnda...
Ki tutulsa,
hiç unutulmasa insan bakamaz bir daha aynadaki yansýmasýna...

Ve sustu Leyla,
Bir daha ve son kez daha bastý düþ kýrýntýlarýna..
Lâl bir þarkýya býrakýp kendini,
ve hiç bulamadan ömrünün dengini...
Kendi içinde müebbete mahkum edip bekareti bozulmamýþ seviþlerini,
sakladý Leyla avuçlarýna ölü doðmuþ bilmem kaçýncý þiiri...

Dedim ya bu bir Leyla hikayesi...

Leyla kim mi...?
Leyla,
benim sürmeli kadýnlarýmýn yalnýzca birtanesi..

Yadigar Öztürk Yaman
Sosyal Medyada Paylaşın: