Böyle savurmazdý sonbahar
Bildiklerimden sarkan gizin acýsýyla
Ne yana dönsem suyun çýðlýðý
Peltek bir þiirin yýlgýn yaþatma biçimi
Böyle savurmazdý sonbahar
Ýnim inim örülürken gece düþsüzlüðe
Daðýný arayan bir yol gibi þu kara yara
Ýyileþmeyi bilmez, sanmakla kalýntý bir heves
Sancýlanýr göz gözü görmez bir sis
Þehrin kabine dönmüþtür ayrýlýk
Üþür dilim, söyleyemem seni.
Hiledir bu cenk
Bu çýrpýnýþ çirkin bir sayýklamadýr
Uykunun harflerini toplarken gece yarýsý
Eksik bir þeyleri ayartýyor zamansýzlýk
Yalnýzlýk her umudun baþýdýr diyor gri
Sonunu kimse tahmin etmeye yeltenmez
Yeltenmez çünkü gözyaþlarý da küflenir
Bir kelebeðin mezarlýðýný andýran gamzelerde
Sonbahar böyle savurmazdý ýþýðý
Böyle savrulan sadece insandý ve onunla tükenen her þey.
Ben baþýmýn çaresine bakamadým
Gönlümün çaresizliðinden
Aðladým uykuya ve þaraba
Yüzüm çizgiler döktü aynalara, inanamadým
Sonbahar ne zaman savursa ýþýðý
Ne zaman titrese içimdeki þu kimsesizlik týnýsý
Avuçlarýmda kan rengi bir kavga
Göðsümde yalýn ayak bir yenilgi taþýdým
Ve yaþlandým o ilk mektubun kokusunda
Þimdi salt bir gerçekten anladýðým
Dil üþümesidir, aklýma düþtüðün an ki aðrým
Sonbahar savurdu ýþýðý
Yoruldum, dilim üþüdü
Ölüme karanlýk topladým.
Nedim KARDAÞ
Foto: Murat YALÇIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.