ÇOBAN BABANIN FERYADI
Meradaydým oðul çobanlýk iþim,
Þafakla çýkarým hava tan yeri.
Koyun otlatýrým diktir iniþim,
Güneþ kýzýllandý gök yangýn yeri.
Jandarma göründü ismim soruyor,
Merada karakol beni arýyor.
Jandarma koþuyor pek çatýk kaþlý,
Telsiz horumdandý daha telaþlý,
"Bulduk kendisini zayýf ve yaþlý,"
"Emniyete alýn sarýn her yeri."
Jandarma koþturdu ben kaldým þaþkýn,
Dizlerim boþaldý gözlerim taþkýn.
Titreyerek sordum suskun askere,
"Var mýdýr hakkýmda bir müzekkere,"
"Gitmedim karakola olsun bir kere,"
Derken usul usul çöktüm ben yere.
Jandarma konuþmaz iþaret eder,
Komutan "sakýn ha incitmeyin" der!
Jandarma binbaþý indi araçtan,
Bir yudum su içtim bakýr bakraçtan,
Sanki vahiy geldi ulu miraçtan,
Oðlum "Allah" demiþ düþerken yere.
Bu muydu jandarmam aciz telaþýn?
Kurumadý oðul kýnalý baþýn.
Kýzaran gözlerim sel oldu aktý,
Oðlum Can Ahmet’im içimi yaktý,
Henüz ölüm için O çok ufaktý,
Kalksýnda yatayým yattýðý yere.
Dokunma jandarmam yaram pek derin,
Kör kuyuya düþtüm hemde en derin.
Getirdiler köye Can Ahmet’imi,
Durmadan hýçkýrdý küçük yetimi,
Akmaz damla kaným kessem etimi,
Oðlum þehit döndü doðduðu yere.
Dokunma jandarmam yaram pek derin,
Derinlerindeyim gamla kederin.
Musallaya çýktý þehit tabutu,
Ýmam çýktý öne dua okuttu,
Misk-i amber gibi bir güzel koktu,
Tartmadý dizlerim düþtüm ben yere.
Býrakýn jandarmam beni býrakýn,
Cemaat geliyor bak akýn akýn.
Abdest aldýk durduk dilden selaya,
Hocanýn peþinde ipten hizaya,
Bak þu kader denen kara yazýya,
Yine eze eze çöktürdü yere.
Yandým ya jandarmam derinden yandým,
Tarifsiz kederle dertlere kandým.
Çaylak
Umut Dünyasý Karalama Þiir Defteri
Ankara- Kasým 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.