SUSKUN MELEĞİM

Baharlarý sevmezdim,
Varlýðýnla kýþlarý sevdim.
Aðustos sýcaðýnda rüzgarým,
Anlamsýz dünyamda umut,
Yaþamýmda sevinç oldun.
Varlýðýnla,
Yok olan beni yarattýn.

Deli bir sevda,
Belki de benimkisi…
Bilen ben,
Yaþayan da…

Umutlarým düþlerim,
Sürükledi yýllarca.
Bekledim özledim,
Hayal ettim aradým.
Sokak sokak,
Cadde cadde…

Seni aradým,
Gülde, dikende.
Ne rüzgar fýsýldadý kulaðýma,
Ne de cama vuran,
Yaðmur taneleri.

Yoktun,
Yoktun be meleðim.
Aðaçlar yapraklarýný döktü,
Seni bulmam için.
Karlarda izlerini aradým.
Çaðlayanlara sordum,
Denizlere de uðramamýþsýn.

Yoksun,
Yoksun be meleðim.

Varlýðýný,
Var olduðunu hissediyorum.
Yoksa düþ müsün düþlerimde?

Söyle,
Suskun meleðim.

Þair Yazar Enver ÖZEL

Sosyal Medyada Paylaşın: