ZAVALLI
ben çok zavallýyým zavallý
yok mu benden baþka zavallý
ben yoksulum garibim biçare
yaradan böyle yaratmýþ ne çare
beni taný ben bir öksüz kuzuyum
develerin sýrtýnda taþýdýðý tuzuyum
çamlýbel den akan suyun buzuyum
aþýklarýn piri emrenin yunusuyum
alýrým sazýmý diyar diyar gezerim
bu dünya fani dir ben de beþerim
yaþanlardan ilham alýr yazarým
bir gün bir kaya dibi olur mezarým
çaresize zavallýya kimse bakmaz
aþkýn ýrmaklarý kalbine akmaz
sevda kül eder ama onu yakmaz
yaðmur gibi yaðar da þimþek çakmaz
garibin olmaz hiç neþeli günü
geleceðe hazýrlanamaz düþünemez dünü
onun ne saný vardýr ne de ünü
efkarlýdýr ya kimseye yoktur kini
kalbi çok temiz ve saftýr
agzýndan çýkan her kelime aftýr
derdini döktüðü yer dergahtýr
zavallýdýr o onun sonu maftýr
04.05.1970 ulus ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.