BİR GARİBİN ÖYKÜSÜ…
Dünyayý yük bilmezdi, fukaralýðý hem de
Az olsa da mutluydu yaþadýðý her demde
Ýnsan gibi insandý, taþýmýyordu kem de
Kaderin ettiðine þikâyeti olmadý
El dizip kervanýný, daðlardan aþýrýrken
Þimþir tenceresinde, doyumluk piþirirken
Yiyemediklerini aðzýndan taþýrýrken
Aç susuz yattýðýna þikâyeti olmadý
Herkes gülüp oynarken hep kenardan izledi
Onlarýn yaþadýðý dakikayý özledi
Dileði tutmayýnca yarasýný tuzladý
Yutkunup yuttuðuna þikâyeti olmadý
Tek baþýna yaþarken göremedi bir düþü
Halinden bilebilen can yoldaþý ruh eþi
Baharýn ortasýnda yaþamaktayken kýþý
Umudun bittiðine þikâyeti olmadý
Türlü bela taþýdý o biçare baþýnda
Gün oldu ki boðuldu gözündeki yaþýnda
Kuru ekmekten menkul azýðýnda, aþýnda
Aðular tattýðýna þikâyeti olmadý
Varsýl her gün ziyafet, þenliklerde gezerken
Yiyip içip týksýrýp hesapsýzca azarken
Mizanýnda hep eksi bakiyeler yazarken
Sefalet sattýðýna þikâyeti olmadý
Ne býrakýp da gitti ne yüksündü yurdundan
Kurtulmak istemedi tükenmeyen derdinden
Yaz gününde güneþin tepelerin ardýndan
Erkenden battýðýna þikâyeti olmadý
Yanýp küle çevrildi kollarýnda kederin
Hep gölgesinde kaldý, on paralýk ederin
Bütün ömrü boyunca her dönemde kaderin
Kendini üttüðüne þikâyeti olmadý
Kýyamete giderken, alametin salýnda
Gözü kaldý dünyanýn, beyazýnda, alýnda
Artýk dumaný tütmez viranenin dalýnda
Baykuþlar öttüðüne þikâyeti olmadý
Ömrün son çeyreðinde aklý baþýna geldi
Aynaya baktýðýnda naçar haline güldü
Yaþadýðý her þeyi bir tek kendinden bildi
Belaya çattýðýna þikâyeti olmadý
Ne yüzüne bakýldý ne kýymeti bilindi
Muhtemel ki yaþarken kayýtlardan silindi
Son nefesin ardýndan musallaya gelindi
Harcanýp gittiðine þikâyeti olmadý
Garip her yerde garip elinden bir tutan yok
Bu da insan diyerek yüreðine katan yok
Ölümcül hasta olsa kapýsýnda yatan yok
Savrulup yittiðine þikâyeti olmadý
Onu bu hale koyan Allah’ýndan bulmadý
16.11.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.