BAHTSIZ FERİDE
BAHTSIZ FERÝDE
Ýstanbul’da býraktým, dönemedim geriye,
Çok mu tasalanýrsýn, elâ gözlü Feride?
Bilmem ki bekler misin, çýkagelsem bir anda,
Ne kadar da mutluyduk, bir simitle Feride.
Dalmýþtýk muhapbetin, o gizemli baðýna,
Kan kýrmýzý güllerden, ne çok derdik barýna.
Bilmeden gönlümüzü, o kadar çok kýrdýk ki,
Hangi gün aðlamadýk, benim bahtsýz Feride.
O ne güzel hâllerdi, sevmiþtik biz delice,
Ondokuzluk fidandýk, buluþurduk gizlice.
Nasýl aðlasýn gözler, sen olmadan aðlar mý?
Senle çay bahçesinde, yemin ettik Feride.
Bir akþamlýk ayrýlýk, ayýrdý bizi bizle,
Dönemedim; dönülmez, ne vefasýz bir veda.
’Sabýr, sabýr’ diyerek, ben þansýmý kaybettim,
Otuz yýl gelip geçti, dile kolay Feride.
14.11.2016
MCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.