þiirden anne yapýp
üzerine örtünen maðdur çocuklarýn
ahý ile memleket kuruyorlar meral
göðsünde kanat çýrpan kuþlar için
rafa kaldýrdým þervan duruþlu parmaðýmý
kýrdým tetiðini savaþlarýn. ince bir alev aldý
/
koruma altýna aldýðýn ‘’yüzüm suyu hürmeti’’
daðýlmadý alnýma bulaþan karadumanlar
“kýrmýzý kar yaðdýðýnda” diyorlar ha bire
kýþýna kan doðranan mevsimlerden çýkamadým
bilmiyorlar gençliðim yetimlerin soðuk ranzasýydý
bilmedim meral
baðýþla bu yoksul suskunluðumu
bilemedim
geçmiþini onurlu bir kavgada harcadýðýný
eline çekiç verilen çocuk aklýmla incittim
ayaðýna sarýþýn devrimleri giyindiðin günü
sensiz geçen yýllarda moladaydý sevda
aðzýmýn içini güzelleþtiren bir elif inceliðinde
aþk ile sesime dokunacak özlemler birikti
anlaþýlmasý zor ýrmaklarda yürüyen ömrün gibi
birde göðe deðen kamburum vardý
görenler dað sanýyordu çilemi meral
adýma iþlenen cinayetlerde ölüyorum
öldürülüyor imaným da insanlýðým da
kapý önünde bekleyen
bir hoþcakal’ýn içine kilitledim dostluðumuzu
-h o þ ç a k a l meral…-
Cömert Yýlmaz