eprimiþ bir çula dönüyor’uz
iz býrakmadan denizde, çöle
uzuyor yollar çýkmýyor bir yere, serap
su giriyor yerin dibine, vaahh!
ne býrakýyoruz yolun kýyýsýnda, ekinsiz
güle bak; uzaktaki bülbül
ne söylemede
menzili belli, ah’ü zar kime
bir yapay gülüþ, arsýz bir bakýþ
yaþamý devþirmede
aahh!..
öyle yürüyoruz, heybemiz boþ, yanlýþ gidiþ
çiçeði açtýrmýyor, türküsüz çalgý, saz
herkesin eteðinde bin etek çingene, ne?
yar çýkýyor doruða, gözleri kime
kime ne söylemede?
insan boyu k’ar, inip çýkýyoruz, düþe kalka
yitirilen uyku gibi uyanmak
dost deðil eteðini öptüðümüz derviþ beyazý
açsaydý alnýmýz papatyadan yeðnice
sam yeli vurmuþ tarla gibi kurumazdý yapraklarým’ýz
güneþi býrakmak þiirden sözden
evrilip çevrilmesidir sözün
03.o8. 1997 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.