Orta okullu yýllardan beri þiir yazarým kendimce.. O yýllarda yazdýklarýmýn hepsini imha ettim. Çocukçaydýlar.. Lise, üniversite ve askerlik dönemlerimde de yazdým.. Bir defter dolusuydular.. Yýrttým defteri, basit geldi..
Karacaoðlan’ý anam tanýttý bana, Bana kara diyen dilber diye baþlýyordu. Sekizli onlu yaþlarýmda ezberimdeydi. Ýncecikten bir kar yaðar diyordu. Ela gözlü dilber diyordu.. Gelinle kýzýn atýþmalarý vardý..
Ahmed Arif’le ben tanýþtým kendi sesiyle okuduðu Adiloþ bebe ile..Liseli yýllarýmda bütün þiirleri ezberimdeydi ustanýn.. Yazýnca böyle yazýlmalýydý deyip on küsür senedir bu iki üstadýn izinden yürümeye uðraþtým.. Karacaoðlan emmim daha çok çekti kendine, Ahmed ustam da çok farklý bir sesti benim için. Acýnýn sýzýnýn doðal sesi.. Her ikisine de büyük hayranlýk geliþti bende.. Ben de kendi acýlarýmý sýzýlarýmý, özlemlerimi, duygu ve düþüncelerimi, iç dünyamý bu iki perdeden yansýtmaya uðraþarak bazan sayýkladým, bazan çoþtum.. Olursa ilerde bir kitap çýkaracaðým. Adý Sayýklamalar olacak. Artýk susma zamaný deyip çekildim yoldan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dedesultan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.