Zamaný geldiðinde öten kuþlar gibi, Ecel geldiðinde de , Ölüm kuþlarý öter baþköþende, Aklýn kabul etmezken bu gerçeði,
Neden zamansýz olur ölümün sessizliði, Savaþýrken aklýn ve kalbinle, Düþüyorsun günden güne Hazan mevsimi gibi gecelerde, Içten içe yanýyorsun bu acý gerçek ile, Neden diyemiyorsun ki, Susuyorsun yangýnlar içinde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Koyukahvesair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.