Hýdýrellez kelamýdýr bu rüzgar Bu gül kokusu bu menevþe bu raþe bu renk geliþinin müjdesidir baharým
gün özgür olurdu ya gecenin tutkusu tutsaklýðý olmasa baharým bu senin müjden bu bir tahliye bu senin en kadim selamýndýr
her geliþinle siler süpürürsün üstümüze çöken karanlýðý ayrýlýðý vuslata döndür baharým ürperirken tenin gitmek ebedi deðilse bekliyordum umutsuzca olsa da dönüþünü bu gün senin on dört Þubat’ýn sevgililer sevgilisi þerefine bu þiir
yine gözümü alýyor çýplak tenine giydiðin bu çiçekli elbisen habersizce geliveren sevgili Mayýs gamzelerine sar beni topuðuna kadar inen saçlarýn doru bir tayýn yelesi gibi þairin kadýný kýsraðý sen baharým gitmek özgürlükse git derim
ama kal bir kaç zaman yalnýzlýðýma sarýl bir zaman eðer yemin edip de söz verebilirsen git derim gitmek özgürlükse iyi düþün ama beni yine buralarda bulabilirsen git derim be sevgili
Yüksel Nimet Apel
6/Mayýs/2015/Çarþamba/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.