Bembeyaz gelinliði giyinmiþ,kara kalemini beklemede kaðýt, Gece ve gündüz yek vucud,harflerim þiir kuyruðunda Ýstimlak edilmiþ bir þehrin yorgun aþýðý olmalý yýldýzlar Kirpiklerinden güneþe tutunan kelebekler ölmeden henüz Aðlamayý maharet sayan her çocuk gibi gözü yaþlý Konuþabilse söylenecek çok þeyi olan biz,
Mavisini çaldýðým gök’ten kaçarken,karanlýðýna saklandýðým gece Üzgünüm seni kandýrdýðým için aslýnda çalmak deðildi niyetim Hecelerden köprü kurdum,manasýz yürürken þehrin iki yakasýnda Arkama aldýðým kalabalýklar susuzluktan ölmek üzere Vazosu bile olmayan iki yetim çiçeðin öyküsü gibi Gün batmadan bir kez daha yaðmur yaðmalý Bulutlar diyorum o çaldýðým bulutlar Hiç durmadan yeryüzüne doðru aðlamalý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
volkan aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.