Bu Gün Bir Baþka Hüzün Var Yüreðimde... Gözlerimdeki Nehir Okyanusa Kavuþma Derdinde... Ýçimde Fýrtýnalar Kopuyor Ayrýlýklarýna Dair... Hüzün Kokan Sancýlý Bir Gün de, Kanayan Yanlarýma Tuz Basýyorum Yine... Sevgiler Aðlýyor Yüreðimde... Zaman Þursuzca Ýlerliyor... Kelimeler Kifayetsiz... Bildiðim Bütün Lisanlar Yetersiz... Yüreðim Harabe... Eski Yýkýk Viran Bir Þehir... Yaðmur Yaðýyor Dýþarda Bardaktan Boþanýrcasýna... Kaldýrýmlara Düþen Yaðmur Damlalarýnýn Sesini Duyabiliyorum Yüreðime Ýnen Sýzýnýn Sessiz Çýðlýðý Gibi... Boðazýma Düðümleniyor Sözcükler Konuþamýyorum.. Gözlerime Yazýyorum Sadece Acýlarý... Hüzünleri... Artýk Þiirler Yazamýyorum... Parmaklarým Sarýlsa da Klavyeye Gözlerim Aðlamaklý, Yüreðim Sýzlamaklý... Bir Kaç Kelime Dökülse de Dilimden Biçare Birbirine Uyumsuz Anlamsýz Sözcükler Çýksa da Yüreðimden Çýkmadýðý Belli Oluyor... Anlamsýz... Yitik... Ve Bitik... Her Yeni Baþlangýçta Biraz Daha Sona Yaklaþtýðýmý Bilmek Tatsýzlaþtýrýyor Damaðýmý... Ne Son Dediðinde Son Buluyor Her Þey, Ne de Yeni Bir Baþlangýç Dilediðinde Yeniden Baþlayabiliyorum... Kendime Söylediðim Yalanlarý Hissediyorum Omuzlarýmda...
Yine Bir Hastane Odasý, Yine Çekmekten Yorulduðum Dayanýlmaz Acýlar, Alýp Vermekte Zorlandýðým Nefesler Kaybetmenin Aðýrlýðýný Taþýyamayan Bir Kalp ve Dinmek Bilmeyen Gözyaþlarým, Esmeyen Rüzgar, Kýpýrdamayan Dallar... Sýcak Bir Damla Gözlerimde Nedensiz Akýp Gidiyor Öylece... Kelimelerim Gri Bugün Biraz Toz Biraz Yaðmur Yüklü... Buz Tutuyor Ýçim... Paramparça Oluyorum... Parçalara Bölünüyorum Ýçimde... Diðer Parçam Sancýlý, Ölüme Gebe Bugünlerde... Ne Deðerim Var ki Benim? Kim Ýçin Ne Ýçin Deðerliyim? Kimsesiz Rüzgarlar Üzerinde Salýnan Kuru Bir Yapraktan Ne Farkým Var ki Benim? Yanmak...! Öyle Bir Yanmak ki, Ne Gözyaþý Söndürür, Ne de Gökten Düþen Yaðmur... Sýðmýyor Yüreðime Sözlerim... Düþlerim Islak Kaldý Gözyaþlarýmdan Akan Hüzünlerle... Feryat Ediyorum Artýk Sensiz Her Sözcüðe... Yüreðimde Özlem Yaðmurlarý Yaðýyor...! Sonu Gelmeyen Bir Yolun Yolcusu Gibiyim Nereye Gittiðini Bilmeyen... Ateþleri Söndüren Yüreðimin Yangýnlarý Var... Beni Yarlara Ýten Acýlarým Var... Bir Yaným Ýsyan Þiirleri Biriktirirken Ýnsafsýzlýðýna Diðer Yaným Yaðmurlarý Yükleniyor Düþlerime... Öyle Masum ki Biriktirdiklerim... Dereler Çýðlýklarýný, Hýçkýrýklarýný Nasýl Biriktirirse Ben de Öyle Biriktiriyorum Hüzünlerimi, Umutlarýmý ve Çýrpýnýþlarýmý... Yine Ýçimde Fýrtýnalar Kopuyor... Sessiz Çýðlýklarýný Duyuyorum Sanki Kalbimin... Yaðan Yaðmur Taneleri Ýçimi Üþütüyor Sanki Aydýnlýðýma Yaðan Karanlýklar Misali... Bugün Bir Baþka Sessiz Sanki... Duyulmasý Zor Bir Yokluðun Ayak Sesleri Var Ýçimde... Senin Bu Yalnýzlýk... Senin Bu Yokluk... Benim Varlýðýna Dair Hiçbir Þeyim Yok ki Bir Kuru Sessizlikten Baþka... "Hiç" Olanlar Bile Sende Tutuklu.... Kendime Ait Bir Yalnýzlýðým Bile Yok...! Tüm Yokluklar Sana Dair... Yine Sensizlikle Ziyan Olmuþ Bir Günün Ýçerisindeyim... Ellerinden Baþka Hiçbir Þeye Dokunmak Gelmiyor Ýçimden, Yokluðunda Üstüme Bulaþan Kederden ... Þu Anda Her Þey Benden Ayrý, Her Þey Benden Uzak ve Her Þeyden Mahrumum Ben... Þu Anda Sadece Yalnýzlýk ve Kahýr Var... Unutamýyorum... Alýþamýyorum... Yaþayamýyorum Sensiz...! Ve Þunu Anlýyorum ki Ben Sensiz Bir Hiçim... Sensiz Bedenimle Ruhumla Barýþýk Deðilim... Gittin Çaresiz Kaldým... Gittin Nefessiz Kaldým... Gittin Neþemde Gitti Sevinçlerimde... Gittin Kalbim Paramparça... Gittin Hayatýn Anlamý da Bitti... Olmuyor Ýþte Olmuyor...! Sensiz Yaþayamýyorum...! Olmuyor Ýþte Olmuyor...! Sensiz Yaþanmýyor...!
Anlatamýyorum! Boðazýmda Düðümlenen, Söylenmesi Gereken Cümleleri Yutuyorum... Tüm Duygularýmýn Üstüne Basýp Geçilmiþ Gibi...! Sanki Güneþimi Alýp Götürmüþler, Tenha Kalmýþ Buralar... Her Yer Paramparça... Þarkýlar Yarým Kalmýþ... Kafamda Sonsuz Bir Boþluk... Gözlerimde Sinsi Bir Nem... Her Þeyimi Yitirmiþ Gibiyim... Bitiremem Bir Türlü Ýçimdeki Yangýnýmý... Bir Yandan Kendimle Savaþýrken, Öbür Yandan da Yokluðun Verdiði Acýlarý Kaldýrmaya Çalýþýyorum... Aðlamak Ýstiyorum Hýçkýrýklarla...! Ýsyan Etmek Ýstiyorum Bu Sonsuz Eziyete...! Acýmasýz Kasýrgalar Esiyor Ýçimde...! Yaþama Sitemler Yaðdýrmak Geliyor Ýçimden...! Sesim Kýsýlasýya Kadar Baðýrmak, Haykýrmak Ýstiyorum....! Bir Kurþun Olmak Ýstiyorum Kimi Zaman Yalnýzlýðýn Beynine Çakýlmak Ýçin, Kimi Zaman da Hain Bir Býçak, Acýnýn Tam Göðsüne Saplanmak Ýçin... Bazen de Bir Þiir Olmak Ýstiyorum Hasrete Yazýlmýþ... Yokluðun Acý Zulüm ve Ölüm Olduðunu Anlatýp Sesizliðin Matemine Gömülmek Ýstiyorum...! Artýk Yüreðim de Hiç Dinmeyen/Dinmeyecek Acýlar Taþýyorum ve Bir Dalga Gibi Kýyýlara Vuruyorum... Yaralarým Kapanmýyor, El Vuruldukca Kananýyor... Yüreðim Bir Yangýn Yeri, Kelimeler Düðüm Düðüm Boðazýmda...! Ölümü Aratan Sancýlar Ýçindeyim...!!! Boðuluyorum, Konuþamýyorum, Aðlýyorum...! Ben Beni Býraktým Artýk...! Soðuk Akþamlara, Issýz Gecelere, Sokaklarýn Karanlýðýna, Denizlerin Derinliðine Býraktým...! Çýðlýk Olup Yankýlansamda , Kimse Duymaz, Duyamaz Artýk Sesimi...! Ben Beni Býraktým Artýk...! Her Þeyi Tükettim... Hayata Tutunmak Adýna Ne Varsa Her Þeyi Yaktým...! Tüm Sabrýmý, Kendime ve Ýnsanlara Güvenimi, Sevginin Hayatýn Tek Harcý Olduðuna Olan Ýnancýmý Tükettim...! Artýk Hayatla Hesaplaþacak Bir Benliðim, Geriye Dönüp Sýðýnacak Bir Kendim Kalmadý...! Bir Ayrýlýk Düþtü Bana Yine Bu Hayattan..! Ayrýlýk ki Hüzün...! Ayrýlýk ki Ölüm...! Bir Ayrýlýk ki Ýnsanýn Yiyen Bitiren...! Dünyasýna Küstüren..! Kendinden Bile Vazgeçiren Bir Ayrýlýk...! Söylenirken Aðýzdan Bir Çýrpýda Çýkan... Yaþarken Yavaþ Yavaþ, Sinsice Öldüren... Bitiren Bir Ayrýlýk...!
Benimde Hayallerim Vardý Bir Zamanlar, Ümitlerim Vardý... Mutluluk Düþleri Saklamýþtým Kalbim.... Çektiðim Tüm Acýlardan Sonra Hep Güzel Günlerin Geleceðini Hayal Ederdim... Ýnanýyordum... Ben de Aþka, Sevgiye, Mutluluða Yürüyecektim Küçücük Ama Emin Adýmlarla... Kendime Göre Küçük Bir Yuva Kuracaktým... Neþesiyle Güleceðim, Hüznüyle Hüzünleneceðim ve Beni En Ýyi Anlayacak Bir Eþim Olacaktý... Kin, Nefret, Yalan, Ýhanet Olmayacaktý Benim Yuvamda... Kýrýlmayacaktým, Kýrmayacaktým Kimseyi... Hayallerdeki Gibi Sandým Yaþamý, Oyunlardaki Gibi...! Oysa Hiçte Öyle Olmadý...! Anladým ki, Ýnsan Olmak, Ýnsan Kalmak Baþlý Baþýna Bir Eziyet... Vefasý Yok Bu Nankör Zamanýn... Ayaðýn Kayýp Bir Kere Düþmeyi Gör, Her Yerden Bir Darbe Gelir...
Hayatta Kazandýklarýmdan Çok Kaybettiklerim Oldu... Kazandýklarým Bir Dal, Kaybettiklerim Ýse Koca Bir Ormandý... Kendimden Utanmadým Hiç Bir Zaman, Önüne Bakan Olmadým Hiç... Kýrmadým Kýrdýlar, Üzmedim Üzdüler... Hayatta Edindiðim O Kadar Çok Yaram Var ki Anlatamam... Kimsenin Bilmediði, Düþünmediði, Anlamadýðý Bir Yarayla Kanýyorum Þimdi... Öyle Bir Ateþ Yakýyor ki Ýçimi... Sevince Mutluluða Uzanan Bütün Yollar Kapalý... Ve Sonunda Sevmeyi Çaldýlar Hayatýmdan...! Kenarýndan, Köþesinden Karýþanlar, Hatta Öylesine Girip Çýkanlar Benden Ýnanmayý, Güvenmeyi ve Sevmeyi Çaldýlar...!
Sevgili...! Önce Nefes Verdin Hayat Gibi Sonra Nefesimi Aldýn Ölüm Gibi...! Acýlarla Geçmiþ Hayatýmý Tekrar Tekrar Mahvedip Yüreðimi Aðlattýn... Gözyaþlarýmý Gönlüme Miras Býraktýn, Hayatýma Ben Ýstemeden Destursuzca Girdin ve Girdiðin Gibi Destursuzca Çekip Gittin, Girdiðin Yüreði Talan Edip Yýkýk Bir Þehre Çevirdin... Yüreðimi Aðlatýn, Umutlarýmý Çaldýn, Hayallerimi Umutlarýmý Üþüttün, Sevgime, Aþkýma, Bir Damla Gözyaþýma Saygý Duyamadýn... Yaþama Karþý Direncimi Kýrýp Beni Mutsuzluða Bir Kez Daha Mahküm Ettin, Bu Aþkýn Suçunu Günahýný Sadece Benim Zayýf Omuzlarýma Yükleyip Hiç Suçu Yokmuþ Gibi Kendini Akladýn... Gülümsemelerime Hüzün Düþürdün, Gözlerimden Yüreðime Nehirler Kurmama Sebep Oldun... Hayallerimi Kýrdýn, Umutlarýmý Çaldýn, Ruhumu Kanattýn, En Çok Sevdiðim, En Çok Deðer Verdiðim Sen Beni Sýrtýmdan Hançerledin, Beni Kendi Ellerinle Diri Diri Mezara Gömdün, Beni Hiç Düþünmeden Derin ve Karanlýk Kuyulara Býraktýn... Hayallerimi Ümitlerimi Birer Birer Kül Ettin...! Bir Sürü Hayalimi Öldürdün, Aþka Sevgiye Dair Tüm Kelimelerim Tükettin... Þimdi Eserinle Gurur Duyuyor musun? Þimdi Mutlu musun? Ýstediðini Elde Ettin mi? Þunu Unutma ki; Ben Hiç Mutlu Deðilim ve Yüreðimi Sana Asla Helal Etmiyorum...!!! Ama Eðer Sen Mutluluðu Hak Ettiðine Ýnanýyorsan Çok Mutlu Ol Hem de Çoook...!!!