Bir gölgenin ardýdýr beklemek
sessizce soyunur tül
perde çekilir kendine
siyah beyaz düþ/tü
göðsü soluksuz
abasý yok içinin
çýplaklýk kadar ayan
sessiz bekleyiþtir
bahar yazgýsýný yakan…
ne vakit güneþ düþse gözlerimden
sarýçiçek takar sarý saçlý özlem
bulut toplar, bulut söker yürek
göz göz/e gelse söz sakarlaþýr
diþleri sýkýlýr i mgenin…
sular ýþýrken koyaklarýmda
ýssýzlýðýmdýr göz çukurlarý
derin göllerde nilüfer aðýdý
gel uyandýr sevinçleri
deðmeden uyanamam ki ellerin
bir sabah üstümü örtse yüreðin
dilim þaþkýn söz kifayetsiz kalýr.
yýkýlmýþ uygarlýktýr bu hayat
elleri okyanus, gözleri rüzgâr
sýrtýmda koca kambur
dokunsam hüzne daðlar aðlar
bitmeyen bir kavga bu sevda
elleri kelepçe, yüreði hasret…
karada kalan düþlü sevgili
deniz dokunsa yanaklarýna ne çýkar
su damlasý göðsüm
deli yaným çaðlayan
yýk bentleri sökün gel küfürleri
yüzün gökyüzüne düþene dek aðla
yaðmur sarsýn hücrelerini
dehlizlerinde yýkan umutlarýmýn
bir dahasý yok susmalarýn.
ustura yüzlü türkülerde özlem
keskilenir de yaþam
yüzüm perde arkasý özleme açar
gölgede bekler çýðlýk
gelmelere sarýçiçek takar.
...
memleketimde
senin olduðun yerden doðar güneþ.