Saçlarý iki yandan toplanan, Korkudan bile korkmayan, Küçük bir kýzdým. Güven, Baþýmý koyduðum annemin dizlerindeydi. Giderken annemi çok sevmiþ olmalý ki onunla gitti.
Büyüdüm ! Hiç kimseye güvenemeyeceðin, Geleceðin üstüne. Mutsuzluk dansa kaldýrdý çoðu kez, Gözyaþlarýma aldýrmadan. Þerefsiz dünyaya inat, ’Þerefine’diye kadeh kaldýranlarý gördüm. Hayretle izledim, Her þeyi, Herkesi.
Dürüst insanlar arasýnda büyüdüm ben. Kim kaldý eskilerden, Kim diyorum. Þerefli, Yalan söylememenin, Nefes kadar gerekli olduðuna inanan.
Bazen; Hayat saklambaç oynamaya zorladý. Kaçýp saklanýyorum, Saklanmak ne fayda, Karþýmda beliriyor hemen’sobe’ diye.
Kanatlarýmýn kýrýk olduðunu unutup, Hiç unutamadýðým babamýn bir sözü, Takýlýyor hemen aklýma. Baþýný eðersen tacýn düþer kýzým ! Eðmiyorum, Baþým yukarýda hala dik yürüyorum...
Filiz Telek
Sosyal Medyada Paylaşın:
filiz telek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.