EFLATUN ACISI

Hiçbir þey eskisi gibi deðil artýk!
Ne ekmeðin kokusu
Ne suyun tadý ...

Yürek bataklýða girmiþ gibi
Aðýr aksak tamamlamak için
Çýrpýnýyor durmadan
Atmak için üzerindeki
Çamuru ...

Güneþ bile!
Soðuk vuruyor yüzümüze
Yaðmur bayat yaðýyor
Bu sýralar üstümüze ...


Gökyüzü eskimiþ mavi
Denizler bulanýk
Elmalar bile soluk kýrmýzý
Papatyalar açmadan soldu
Biz baharý beklerken
Vakit erken
Hazan oldu ...

Hiçbir þey eskisi gibi deðil artýk
Ýnsan sesleri duyulmaz oldu
Eski bir sandýðýn içindeki
Lavanta demeti gibiyim
Açmayýn açmayýn kapaðýný sandýðýn
Dokunmayýn!
Eflatun acýsýnda uyuyan düþlerime
Açmayýn baðladýðým kardelenden düðümlerimi
Yoksa kaybederim
Þakayýk kokan o güzelim kelimelerimi ...

Esra TÜRKER KONUK - EFLATUN ACISI - 1 TEMMUZ -ÝKÝBÝNONALTI




Sosyal Medyada Paylaşın: