Yüreðindeki musalla taþýna her yatýp uzandýðýmda dilinden fatihalar dökülüyor...
eski harap bir yapý gibi garipler mezarlýðýndayým sanki o saatlerde bir þeyler mýrýldanýp yanýmdan gecip gidiyorsun benden daha ölüsün
hani desen ki üzülüyormusun ben biliyorum da sen görüyormusun göz bebeklerine oturttuðun buzlar erimeden anlayamayacaðým hiç bir deðiþimini
içimden yazasým geldi iþte öyle yüzüne söylediklerim yüzüne söylemediklerim ve söylemek isteyip te söyleyemediklerim uzun bir tren katarý oldu son istasyon dudaklarýndý orada durdu bilmem hissettin mi demirin soðukluðunu
þakaðýma dayanmýþ bir tabancanýn namlusu bile ne bu kadar korku ne bu kadar acý verebilirdi senin gülüþlerini dondurduðun o günden beri daðýmdan kalan lavlar seni eritmeðe kafi gelmeyecek ki
sana dair yaþadýðýna dair hiç bir yazýt bulunamayacak asýrlar sonra
buz daðlarý gözlerinin donmuþ hücreleri yanýnda sönmüþ yanardaðlar kadar sönük kalacak tarihe geçmiþin adýn anýlmayacak
sözlerimden hiç bir þey anlamayacaksýn gözlerden bile anlamadýktan sonra ne aþk dilinden ne cik cik öten kuþlarýn dilinden sultan Süleyman bile olsan anlamayacaksýn
Gözlerim ki kýrk maðara damlasýyla damýtýp kurban adamýþtým bakýþlarýna anlamadýn anlayamazsýn da þimdi olduðun yerde kal bir vakur heykel gibi dur kaidende ve burda bekle kýmýldama
taþtan iyidir iþlenmiþ bir taþ belki bir yerinden hayat bulursun hayat fýþkýrýr da bir yanýk yer bulup sýzlatýp yüreðini düþersin peþime
o zaman beni nerde bulacaðýný biliyorsun dön kendine ben hep sendeydim bir yere gitmedim ki
6/Nisan/2010/Pazartesi/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.