Duydum ki
Haþredilecekmiþim yokluðuna
Ýpe sapa gelmez isyanlarla ördüðüm þu saydam gölgem
Yaktýðýn ateþe meyledecek
Duydum ki Ebela, kulaklarým bir baþka ihanetmiþ hasretine
Fýsýldayýp durdukça denizin dibine,
Yalnýzlýk þiirleriyle süslenmiþ rýhtýmlarýna
Maviyi eskitip ýslak ve ünlemsiz bir gülüþle
Gözlerime mezarlar kazýp içine eriyeceðim.
Günaydýnsýz bir sabahý karþýlayacaðým Ebela
Günahsýz bir türküyle anlatacaðým özlemimi ýþýðýna yokluðunun
Sisli bir sokaðýn kalbine sarkýtýp bana býraktýðýn üþümüþlüðü
Kitaplar dolusu aðlayacaðým anlamsýzlýða
Ah bu nasýl bir yaþanmýþlýktýr, bilmekten yana deðil intihar süslü bilincim
Ne yaptým kendime söyle Ebela
Ne yaptým da böyle sana karýþtým fikirden uzak bir çaresizlikle.
Duydum ki ölüm o kadar korkunç deðilmiþ
Cehennem girdabý yokluðunla kýyasladýkça
Yaþlandýkça elzem bir öykünme tutuyor gönlümü Ebela
Kim yalnýz ölürse sevdiðine gömülecekmiþ
Duydum ki sana gömüleceðim seni çok sevdiðimden
Mutluluðun hazin þiiri gibi, imtiyaz bilmez yara sancýsý
Bak bu deli hayat tarzý ne de güzel Ebela
Seninle her þey ne kadar da güzel
Parmak uçlarýna ömrünün güzelliðini anlatan kelebek gibi
Titrek ve birazdan sonrasý yokmuþ gibi heyecanlý
Duydum ki ömür denen yol sevilenin saç teli kadar kýymetliymiþ
Saçlarýný ömrüme baðýþlasana Ebela.
Yalvarsam yakarsam çelik ayrýlýða
Erir mi kahrýmdan þu çocuk seslerinin mümtaz huþusunda
Dönebilir miyim gençliðinin çoþkulu sokaðýnýn þu köþesinden
Kalbin en çok þurada mý atýyordu ne!
Güller açýyor hep, mevsiminden küsmüþ yaðmura sürünmüþ
Ah tenime sevdalý düþkýrýk yaramsýn Ebela
Yusuf’un kuyusundan nefsimi çektim, kirlettim çiçekleri
Diþlettim yasaklý elmasýný günahýn
Beni bana baðýþla ve kendine göm
Beni unutma ve sana tutunuþumu hep hatýrla.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.