Ablam

Çocukluk günleri ne çabuk geçti
Büyüdük yaþlandýk yýl oldu ablam
Anamýz atamýz makbere göçtü
Acýsý aðýdý zul oldu ablam

Bir evde yaþayan tam altý baþtýk
Zor günler yaþadýk hepsini aþtýk
Nesiller deðiþti dünyaya þaþtýk
Yüce daðlar ele yol oldu ablam

Ormanlar baþkaydý denizler baþka
Atatürk denince gelirdik aþka
O günler geçmese kalsaydý keþke
Baþýmýz kahýrdan kel oldu ablam

Çilekeþ yaþadýn almadan verdin
Varýný yoðunu bizlere serdin
Sakladýn bilmedik gizlendi derdin
Yenimiz içinde kol oldu ablam

Depremde yýkýldý baba ocaðý
Orada sýcaktý ana kucaðý
Dik durdun onardýn köþe bucaðý
Sermayen savruldu yel oldu ablam

Ne güzel gençliktik hatýrla dünü
Türk genci diyeydi dünyada ünü
Bal saydýk acýyý bilmedik kini
Ateþler söndürdük kül oldu ablam

Gülmeye çalýþtýn kaçsa da tadýn
Saðlýðýn bozuldu dert deðil dedin
Ýlaçlar yetmedi iðneler yedin
Kardeþin gurbette del oldu ablam

Umuda yolculuk bitmedi daha
Çölleri aþmadan görülmez vaha
Görecek günler var yazdým bak aha
Kul Fikret yoluna sal oldu ablam

Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın: