ateþ böcekleri hayal topraklara gömüldü taziye evindeyiz gecenin bu kentin neonlarý kabul olan dualarýndan tanýdýk demir kaplarýn günah çöpünü yakýyor sessizler yükselmiyor dans eden kývýlcým göklere dumanýna sarýl karanlýk uzun
aþk gök tendi karný oyulan toprak ihanet kaç yaðmur geçti bir tane olmaya onunla arandan tutkusu sarmaþýklý yangýn yoksuldu beyaza gidenlerin ciltsiz sesi el verdin duvarýn ötesine suçsuzum diyemezsin dudaklarýnýn avucuna alýrken o düþün göðüs uçlarýný sarhoþ ayaklar uyumayan omuzlarý taþýyor rüzgarýn dilinde yine aðaç
0100
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.