İçin

Gidiyorum iþte ardýmda ayak
Ýzim kalmasýn diye mýrýldandým o büyülü
sözcükleri yollara
ve serpiþtirdim yüreðimi renksiz
boz bir ormana doðru

Gidiyorum iþte ulu orta
kalmýþtým, yalnýz,
Irmaklar akýyordu yüzümden gövdeme.
diktiðim kiraz aðacýna üzüldüm
sele kapýlýp gitti oda yazýk
ölümün nemli sürgününe kaldý yapraðý


Gidiyorum iþte bir büyük esinti bu
hiç bir kent yýkýlmaz ardýmdan
kadýnlar gözyaþlarýyla dövmezler yiten aþkýný
sefil, ayrýlýðýma üzülüyorum sadece
mertçe savaþtýmsa da yenildim
garip bir yenilgidir aslýnda o da


Gidiyorum iþte buðulu camlarda,
kalmasýn izim.
tasamý aþtý yorgunluðum bunca,
kirli kalplerin arasýnda baðsýz olmaktan.


Sen ey sevgili kadýn
yitirdiðim tek þeysin belki
ardýmda kalan yüzünü
göremeyeceðim duvarlarýn köþelerine,
býraktýðým titreyen gölgeler arasýndan.

bilmeyeceksin ne kadar çok,
mevsimdin bana, düþ gibi eþsiz.

kutlu kýlýn artýk çehrelerinizi bir çerçeve
Sen/siz ve biz! denilen adýna

iþte gidiyorum bunca aðýr,
yüreðimde kalmasýn ardýmdan.

Sosyal Medyada Paylaşın: