Vücudu fani isem, ben ki aþkýn yolunda. Özlerim nazlý yâri, beladayým us ile. Hasret her dem acýdýr, yürek varsa solunda. Þiir olur coþarým, içimdeki yas ile.
O yârin vuslatýna, billah hazýrým cenge. Cümle cihaný aþkla, boyasam yedi renge. Eðer mavi olmazsa, asla kurulmaz denge. Bulut olurlar göze, görünürler pus ile.
Madem ki hayat onsuz, susuz kalan bir nehir. An gelip kavuþmalý, piþmanlýk olur tehir. Allah’ýn huzurunda, her gün içmekse zehir. O gelmezse ben koþar, su olurum tas ile.
Gök iner, deniz taþar, toprak uyur sözümle. Resimlerine bakýp, okþasam da gözümle. Özüne öz katarým, can veririm özümle. Türkü olurum dilde, durdurulmam es ile.
Aþýk aðlar zarýnan, durmaz yanar çeraðý. Mevlananýn müridi, Yunus’larýn çýraðý. Tuz, ekmek katýðýdýr, vuslattýr son duraðý. Ýz býrakýr ses ile, ölçülemez nus ile.
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.