kriz

mütalâasýný verdi gece
göz ucuyla bakarak
zamanýn öldürdüðü
zifire gömülmüþ cesede…


meþru müdafaasýný yaparken
külçe gibiydi yorgun bedeni
kekremsi dilini ýsýrdý
yutkundu


gözlerinde yalnýzlýk sahra
yangýnlarda yürek
üþüyordu


savurdu rüzgar
daðýnýk saçlarýný
boðazýnda düðüm
sözcükler üþüyordu


zehir zakkum
damarlarýnda kan
içinde düþler küskün
üþüyordu


acýnýn sýzýsý
nüfuz etti hücrelerine
k a l b i var mýydý
yoksa kayýp mýydý
bilmiyordu


uðuldayan ormana
dönüþtü sesler
nefesini tuttu gün


dalgalý saçlarý
yüzünün sahiline vuran
kana bulanmýþ
narin bedenin üzerine yýðýldý


avucunda kavradýðý
þiir kaskatýydý
donmuþtu ...


temmuzdu
buzdu takvimler
Ýstanbul üþüyordu…


AA
Sosyal Medyada Paylaşın: