Sokaðýn sularýnda akþam üstü çöken hüzün yaþýndayým
çitlerle çevrili yalnýzlýk dem vurdu içime gönül dökecek bahçe aralanýyor maddesel boyutta sesim dalgalanýyor boþlukta çitlenbik aðacýna..!
aðrýmý duyma, görme, dokunma..! yetiðin ya da düþsel þavkýn var mý yarýna ben dönüþürken kriminal aþka bu yaðmurda saðanak kalacak büyümüþte küçülmüþ çocuklara i mgesel dallarýný tanrýlar ve kuþlar çýplak basacak ya da düþsel meyveler düþecek kurtlar sofrasýna ki ben taþtan nöbetçiyim bu saatte sana silkeleneceðim köpek ýslaklýðýmla
bir an’a yapraklarýmý dökerken...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.