peki bu son günün ise bunun ilk gününden farký ne
biri kepazeliðe geliþ biri gidiþtir ölümsüzlüðe
dosdoðru olsaydý ya kýblen
son anda piþmanlýk da yakýþtý mý ya senin var oluþuna
önemli olan aný iyi hissede bilmekti her bir yönüyle
zevke her dem sefa çalmak yaradý mý ki iþine
bir meslek miydi boþ iþlerin peþinde koþmak
neydi getirisi götürüsü ki senin ömrüne
her zil çalýþta kývýrýp da durdun
el ense baðlayaraktan hayrý hep kötüye yordun
yalandan yassýlýk bir çürük köprü kurup da
fitneye de kucak açtýn ya sen
gurur kibir ve hasut bir yürekle nefsini seçtin
yaka silktirdin hep kötülüðünden
gýybet ettin ya sen her tür insanýn peþinden
peki bu boþu boþa çýrpýnma da neden
insanca yaþayýp da bir insaný yaþattýn mý ki sen
gönlüm gibi yaðmurlu oluyor bu akþam
bir andý gözümü açýp da kapattýðým
topraðýn kokusunu duydum yüreðimle ýpýslak
çaylak bir ruh taþýdýðýmý bende biliyorum
batýyor parmaklarýma yine yamuk olan týrnak
günlerimi karartan da onlar
bir umut ýþýyor bir yanýp da sönüyor kör bahtta
hiç býkýp usanmadan kalbim çaresizce çarpýyor
hakikatlerin dolusuna tutulur durur vicdaným
boþ her vakitlerde hep varsýn sen
gerekli olunca niçin yoksun ki yerinde
el insaf elim kolum da hep sobe’li
anla iþte duramýyorsun sen sözünün erinde
kuru bir dal gibi kýrýldýðýmý incindiðimi fark ediyorum
zira köklerim de ipince bir sýzý var
karanlýðýyla aydýnlýðým boðuluyor yine bu akþam
içime de bir olumsuz beklenti sunar
düþüp de düþüþte kalýyorlar donuyor kanlar
mutluluk dolu bir ati düþlüyorum
mutlu olan huzuru kucaklayan gündür hayalim
kansýz doðmuþ insanlar var düþümde
kaybolan bir umudun izindeyim
belli belirsiz de olsa aklýmý baþýma devþiriyorum
utanýp da sýkýlýyorum kanlar içinde Mehmetlerimi gördükçe
bir çiçek gibi filizlenmek geçiveriyor aklýmdan
gücü topraktan alan
ince bir çizgi bu baþýmýza gelenler aþk olsun aþana
üstüne üslük kýrk haramiler sarmýþ etrafýmýzý cýz çýplak
yazýklar olsun þana bana onlara
yürekler korkak eller kökten baðlý sanki
dinsiz bir cibilliyete
eli kara
yüzü kara
vicdandan da fukara
yeni yetmeler türemiþ iblisten de yetkili
söküp de yurdumdan atabilsem bile
geride yine de kirinin izi kalýyor gençlerimizin üstünde
baki bir yaradýr artýk onlarýn kanlý eli
ezelden atiye kadar kazýsan da tenlerde pis kokularý var
say ki biz unuttuk analar hiç unutabilir mi sanýrsýn
yaþatýldýklarýna mý evladýna mý yansýn
öç dolu içimizde kinimiz yeminli bir akit
Yarabbi sen bilirsin ya nerede kaldýn onca vakit
vatanda yine kan doluþta taþýyor kabýndan
vampirlerin kana doyumsuz hegemonyasý sanki bir rüya gibi
içim de kel topal çöküþlerin hüzünlü bir tablosu var
kalk artýk ýrkým atine uzanmadan
Çýfýtlarýn o kirli mi kirli elleri
inancýnýn kýlýcý pas tutmadan çýkar artýk kýnýndan
kitabýna uymaz bu sapýklýk çocuklarýn bile gözleri ýþýl ýþýl umutlu
hala daha senin arkanda dimdik duruyor atan
üstünde ki masmavi gökyüzü ahmak mý?
yoksa senin çilen hala daha içine kapanýþta susmak mý?
(01.05.2016) AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... -Dert üstüne dert sundun… Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!