Ehl-i aþkýn dergâhýdýr sîne-i yâr meyhânesi, Meyhâneyi dergâh kýlan, lâl leblerden peymânesi. Mey deðildir serhoþ eden, peymânenin âteþidir, Sun ey sâki, ben de oldum o leblerin dîvanesi...
Kýzartrtýkça gül ruhsârý, vuslat ânýnýn sürûru, Pembeleþir ipek teni, rahþân olur yârin nûru. Etrafýnda dönüp yaþar, hem sevdâyý, hem gurûru Sonu, yanmak sinesinde, nûr-u yârin pervânesi....
Ünal Beþkese ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::... Aþk ehlinin muhabbet yeri olan meyhane, yârin sinesidir Onu muhabbet yeri yapan, þarap rengi dudaklardan kadehlerdir Ýçki deðil, o kadehlerin (dudaklarýn) ateþidir sarhoþ eden Ver saki, ben de o dudaklarýn çýlgýnca tutkunu oldum.
Gül yanaklarý, vuslat anýnýn sevinci, hazzý kýzarttýkça Teni pembeleþip, daha parlaklaþýr sevgilinin ýþýðý Etrafýnda döne döne seyrederek sevdayý yaþamaktan gururlanýr Ve, pervane gibi, o ýþýðýn (ateþin) ortasýnda, sevgilinin sinesinde yanmaktýr kaderi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.