Þimdi yoksun! Karaya vurmuþ ölü aþklar gibi, Gecenin bir vakti yakamoz oluyorum Sessizce düþüyorum gözlerinin denizine Cam kýrýklarý doluyor býraktýðýn ellerimde Görmüyorsun…
Þimdi yoksun! Hüzünlü bir þarký oluyorsun dudaklarýmda Dilim tutuluyor, susuyorum... Sam rüzgârý oluyorum sonra Yokluðunun çöllerinde esiyorum Sen bilmiyorsun...
Dedim ya, sen yoksun! Akordu bozulmuþ aþklar gibiyim Do yerine hep mi çalarým ne zaman sevse þu deli gönlüm Hasretin bam telinden çalarým.
Artýk yoksun! Kemanýmýn yayý kalbimin tellerine vuruyor Ýnleyen derin naðmeler hiç duyulmuyor Ayrýlýðýn bestesini yaptým güftesiz Bana ince bir akort lazým...
Þiire yorumu ile can veren sevgili Ýsmail YÖNDEM ’e teþekkürlerimi sunuyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahattin Çağatay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.