Dinmiþ yaðmurun son bulutu! Bir sen gezinirsin açýk mavi gökte. Senindir kimsesiz, neþeli gölge. Neþesiz günü, bir tek sen sevinç katarsýn.
Biraz önce nasýlda sarmýþtýn gökyüzünü, Þimþek de sana eþlik etti dehþetle. Sen ise saçtýn gizemli gürlemeni, Ve açgözlü topraða yaðmur içirdin.
Toprak ve çiçek kokulu parfümünü sýktýn üzerimize. Toprak tazelendi, Gökyüzü aydýnlandý. Rüzgar yaprakçýklarý okþarken. Seni huzur býraktýðýn göklerden uðurladýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
esen zima Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.