Þiir; duygu deryasýnda dalgalarýn ahengi,
Ýmge, mecaz, edebî haz, kalem için gururdur.
Ýlham varsa mayasýnda, þair; arýnýn dengi,
Her dizesi hoþ bir âvâz, rûha zerk-i sürûrdur.
Ýkrâm oldu ilham bize; yazdýðýmýz her hece;
Nîmetine þükür ile, Hakk’ka ahdi edâdýr...
Nokta koyup en son söze, demir aldýk bu gece
Dümen kýrdýk bir meçhûle; artýk vakt-i vedâdýr.
Ýhlâs kattýk imlâmýza; ahsen üzre yarýþta;
Çekilen her derde "deðer", musibete "kâr" deriz...
Nâz etsek de Mevlâmýza; hüzne sebep her iþte
Takdîrine boyun eðer, "bir hikmeti var" deriz.
Gideriz...serde sýr ile, ayân ayýptýr deyip
Halel gelmeden gâyeye; þikâyetsiz, sitemsiz...
Gideriz...bin kusur ile, heybemize yükleyip
"Yük" deyip hadsiz pâyeye, iadeyle...kýdemsiz.
Gideriz...hüsn-ü zân ile, hoþ bir sadâ umarak
"Yâd’a sebep çok" der gibi, ardýmýzda onca iz...
Gideriz...ilk ezân ile, boþ bir ada umarak
Terk-i dünya eder gibi; apansýzýn ve sessiz...
APANSIZIN
ve
SESSiZ.
Mecit AKTÜRK
Berlin, 25.04.2016