Aþk þarabý elinden içmiþ oldum bir kere
Bilemedim içinde ayrýlýk zehri varmýþ
Sevdama hasretini biçmiþ oldum bir kere
Bilemedim geceler asýl vefalý yarmýþ
Yine kafam dumanlý gözler yaþ ile doldu
Ömrümün çicekleri kýþ ayazda hep soldu
Sürgün yedi yüreðim ebedi zindan oldu
Ruhum azap içinde caný bir efkar sarmýþ
Gülmedi makus kader yine tuzaklar kurdu
Aramýzda engeller sanki aþýlmaz surdu
Bilmiyordu tek sendin gönül hanemin yurdu
Harabe etse bile çaðlayanlar akarmýþ
Þimdi kalemim keskin hasretini yazýyor
Bile bile kendine kara mezar kazýyor
Resimlere baktýkça içip içip sýzýyor
Depreþtikçe yaralar hicran dolup azarmýþ
Aklýmýn oyunlarý baþa bela bu gece
Dilimden dökülüyor hüzünler hece hece
Fark etmiyor artýk ne gündüz nede gece
Lâl umutlar beyhude hayallere dalarmýþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.