kırmızı dudaklı yangın

yanlýþ bir limandaki
yanlýþ bir gemiydi sevmelerim



yokluðunun deniz mavisiydi rotam
hoyrat kýyýlarýmý döven kýr saçlý lacivertti yalnýzlýðým



karanfil yanýðý bir tendi aklýmdaki firar
sürgündü geceye ateþ açan tüm düþ çiçekleri



her ne kadar çýldýrýrcasýna seviþse de kahrolasý umutlarým
sirayet etse de aþk tüm tutsaklýðýyla damarlarýma
kýrmýzý dudaklý yangýnlarýndý son nefesim



biz
doðuþtan kalbi delik olan bu sevdanýn
infazý gecikmiþ seviþmeleriydik belki de



þimdi
suskunluðumu ters yüz edip
yazmanýn vakti midir bilemedim



aðlamaktý belki de gülmenin diðer yarýsý
kim bilir belki de ölmekti sensizliðin karþý kýyýsý

ve ben kadýným
tüm kýyametler bendeyken bile ölemedim



içimdeki peronlarda sansürledim hiçliðimi
bir yaralý kuþun kanadýydý geçmiþim



bu þehrin rimeli akmýþ kirpikleri
ve bu kaldýrýmlarýn adým adým gözyaþý bendim aslýnda
uykusu bölünmüþ her eksik gece gibi



eþkalin diyorum
uzak kalsýn dedikçe düþlerime
gözlerin bir zindan daha kurar oldu gecelerime

diyorum ya
içimde çoðaldýkça köþe baþlarý
tüm enkaz bakýþlý çýkmaz sokaklarým olur kaybolmuþluðum



eyy
saçlarýna sürdüðün tuzlu nefesinle
göðsünde denizi çalkalayan kadýn
vakitsiz ve sefersiz her içime doðuþunda
pusulasýz bir ben daha batar sürgünlerinde bilesin


ve sen kadýným
doðmayan þafaklarýmý ver bana

ver ki
bende hiç düþünmeden güneþlerimi baðýþlayým sana…









ilhanaþýcýnisanikibinonaltý





Sosyal Medyada Paylaşın: