Ruhu darmadaðýn
bugün bir tufânda salýnýyor
yarýn bir tayfunda savrulacak
insan her gün karmakarýþ;
taþ plâk sesleniyor gramo/fondan
’hiç eser kalmamýþ eski halinden’
tükendikçe artýyor yakarýþ...
Ýçimde kopan
z/amansýz kýyametlerden bilirim,
hep ayný boþluðun sahibi Tanrý
çaresizlikte kanýtlar kendisini
ardý arkasý kesilmez dualarýn
yoksa insanlar baþka türlü bilmezler
o’nu hiç anýmsamazlardý...
Ýki harf üstünde üç nokta
’Ýsa’dan Önce’ mi demektir
Ýki bin yýl geriye atýyor birden beni
fakat insanýn miladý
ne Ýsa ne de Musa ile baþladý;
neden, niçin kanlý bu coðrafya hep,
ne bu halifelik, peygamberlik savaþlarý?!
Köhnemiþ kör ve loþ bir zamandan
geçiyoruz yine acz içinde ýzdýrapla
gizli tünellerin derinliðinde bastýrýlmýþ
emellerine nail rahipler günah çýkarýyorlar
istavroz ile tozdan dumandan,
çocuklar boþluk içinde, çýðlýk çýðlýða
acýya ve kana karýþýyor yakarýþlarý!..
Bir varmýþ bir yokmuþ
biri bir diðerinin üstüne çökmüþ
öteki adaletin elini kolunu baðlamýþ
baðlayýp tüfeðini yaðlamýþ
oturtmuþ sabiyi kucaðýna
bir öpmüþ bir kokmuþ,
süngüsünü dibine kadar sokmuþ(!)
Hey gidi adalet;
gücü gücü yetene, bak olana bitene,
neden gür çýkmýyor sesin
tükendi onur, kalmadý vakar
yaptýðý yanýna kâr ise herkesin
gayrý seni kim takar?!
Þaban AKTAÞ
06.04.2016