GELİRSİN..

GELÝRSÝN..
Dün akþam sokakta
Ayný yerde, ayný saatte
Seni bekledim.
Geç de olsa gelecektin,
Biliyordum.
Hava çok soðuktu.
Git gide daha da soðuyordu.
Montuma sýkýca sarýlsam da
Hala üþüyordum.
Isýnmak için
Cebimden kibriti çýkartýp yaktým,
Kibritçi kýz misali.
Her yakýþýmda hayaller kuruyordum.
Ýlk hayalimde sen vardýn.
Beraberdik, mutluyduk.
Sonra bir kibrit daha yaktým.
Yine sen vardýn.
Beraberdik, mutluyduk.
Sonra bir kibrit daha yaktým,
Baþka hayaller kurmak için.
Ama yine sen vardýn.
Yine beraberdik, mutluyduk.
Niye hep ayný hayali görüyordum?
Kibritlere baktým,
Hepsi ayný mý diye.
Benziyorlardý ama ayný deðillerdi.
Her yaktýðým kibrit,
Vücudumu ýsýtmasa da
Ýçimi ýsýtýyordu.
Çünkü hepsinde sen vardýn.
Son kibrit çöpünü
Yakmak istemedim.
Kýyamadým.
Benim için son ümitti.
Seni , belki de
Son kez hatýrlamaktý.
Bu arada gece olmuþ,
Hava iyice ayazlanmýþtý.
Oturduðum yerden de
Kalkamýyordum artýk.
Çünkü ne ellerimi,
Ne de ayaklarýmý hissediyordum.
Montuma daha da sokulup,
Öylece uykuya daldým.
Bir daha da uyanmadým.
Olsun..
Sen yine de gelirsin.
Biliyorum..

e-uzun
15.11.15

Sosyal Medyada Paylaşın: