En sonunda hazar bitti, tüm memleket seferdeyiz!
Biz, birbirimize girdik, artýk kimse ayýramaz...
Gezip tozmak hayal oldu, þimdi herkes siperdeyiz!
Bu vebalden hiç bir canlý, kendisini sýyýramaz...
Oysaki biz, yýllar yýlý, hainlere kardeþ dedik...
Dostluk denen bu kal’ada açtýrmadýk bir tek gedik!
Ýnsanlýktan tüm bihaber, daðdan inen birkaç hödük;
Yýkýlan bu köprüleri, tekrar hayatta kuramaz...
Çoluk çocuk, genç ihtiyar, doðruyorlar koyun gibi!
Nice canlara kýydýlar, sanki hepsi oyun gibi...
Kendileri de patlýyor, pimi kopmuþ mayýn gibi;
Dünyayý tüm katletseler, gözlerini doyuramaz...
Gaye, bir devleti deðil, ülkeleri karýþtýrmak...
Dünyaya mý hükmedecek, amaç terör yarýþtýrmak!
Ýnsanlýkla bu þerleri, mümkün mü hiç barýþtýrmak;
Bunlarýn gözleri dönmüþ kimseler ses duyuramaz...
Kandan beslenen vampirler, oldunuz baþlara bela!
Dünyanýn huzuru kaçtý, adam olmadýnýz hala...
Yakýnda okuyacaðýz, hepinize tek bir sala;
Ne Kandil’i, ne partisi, önümüzde hiç duramaz...
Antalya-2016/03
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.