ben bu sevdanýn gözlerini kendi elimle oydum býrakýn aðladýðý yerde dönsün dursun semazen misali elbet yorulup dizlerinin üstüne çökecek.
bu aþký veresiye almamýþtým ki borcum olsun üzerime zimmetli ne kadar demirbaþ aný varsa baþkasýna devrettim biraz da o ezilsin hayýrsýz aþkýn altýnda kemikleri sýzlasýn bozulan her günü yýkasýn kanlý yaþýyla havlu attýðým bu ringten ayrýlýrken yüzümde bir damla morluk dahi yok ne de olsa bir yumruk yemeden pes ettim zamanýnda.
kimse bana sevdadan geçilir mi demesin böyle bir yari olup da katlanacak olanýn alnýný karýþlarým bilirim uzun ömürlü deðil hiç bir aþk acýsý da ömürlük sürmez nasýlsa koynuma aldýðým siyah saçlarýn aðaracaðýný da bilirim aslýnda aþkýn körkütük sarhoþ halini severim en çok yalpalayarak gezer boþ kaldýrýmlarda ýþýk gözünü aldýðý için hep karanlýk köþeleri seçer öpülesi dudaklar titrer üþüyerek ve dumansýz da tüter gönül bacasý kurum baðlar içerisini ve temizler her bahar kapýsýný ýslanmadan gözleri.
alýþkýným vesselam acýnýn sararttýðý yüzümü bir damla gülücükle yýkamaya bu vazgeçiþ kendimden deðil geceyi zamansýz kucaklayan þafak türkülerine bulutlar sýra sýra geçer üstümden ilk uyanan martý çýðlýklarýdýr güne bir de yaralý yüreðimin gözleri.
sonuç yýkadýk elimiz aþktan.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.