Sen gittin soldu güneþ; gün bildim geceleri
Asude dünler rüya, mutluluklar "an" oldu
Hüzne bandým kalemi aðlattým heceleri
Kâgýtlar sýrýlsýklam, gözyaþým ziyan oldu
Ne zaman hayal kursam hicranaydý varýþým
Hüsran ile son buldu zaman ile yarýþým
Aþkýmý ikrar ile yalvarýþ-yakarýþým
Nezdinde naza sebep hadsiz hezeyan oldu.
Sensiz sevda sarayým keder veren boþ beþik
Vuslat; yüksek basamak, aþýlmasý zor eþik
Þimdi bitap, biçare, düþlerim delik deþik
Tebessüm çehreme zül, sýrlarým ayan oldu.
Yaksa da yüreðimi her gün fýrtýna, ayaz
Ne mucize bekledim ne bahtýmdan imtiyaz
Yýllarca "Belki..." deyip ettiðim onca niyaz
Ýcabeti imkânsýz, beyhude beyan oldu.
Birgün yolun düþerse bakýp küskün hâlime
Sorma "Sebep ne?" diye sükût-u hayalime
Takvimler gün sayarken anbean visalime
"Bir ömür boyu" deyip, ahdinden cayan oldu.
Gaye Mecnun olmakken mutluluk hikâyende
Azap gülleri açtý ruhumda himayende
Kanat takmýþ, göklere uçacakken; sayende
Dünya gönlüme zindan, her yer Aþiyan oldu.
Mecit AKTÜRK
Berlin, 10.03.2016