KALEMİN SİYAH UCU

Kalemin siyah ucunu yâr, sana biledim
Sivri dil gibi hicivlerini dizdim gecenin
Sen arka sokaklarýn dilberi
Giyinmeyi senden iyi bilirim

Aþký kitaplarda okudum,
Gece yatýnca yataðýma
Bir elimde mendilimi sakladým.
Annem birazdan üstümü örtecek.
Bir vakit, yastýk altý aþklarýmý gizledim.
Ay vurur, düþlerimin kenarýna
Güneþte senden iyi yanarým.
Yaþanmamýþlýðýnda duygularýnýn
“Vesikalý yâr” gibi gezinirim.

Ne komþum vardý, aþkýn içinde þiir yazacak
Ne de eski bir plak,
Anýlarýnda hislenecek.
Siyah beyaz fotoðraflarým bile yoktu
Oturup da seyredecek.

Ýstanbul’u hiç dinlemedim,
Sultan Ahmet’ten geçip
Gemilerin feryadýný duymadým,
Denize inip.
Tenhada, köþe bucak gizlenip
Ben seni hiç izlemedim,
Hele hele ellerim terleyip
Saçlarýndan tutup da öpmedim.

Þimdi aðrýlý bir þiirdir, gecede gözlerin
Aþkýn kitaplarda yaþandýðýný sanýp
Kara gözlerinin karasýna aldandým.
Kalemin siyah ucunu yâr, sana biledim.

M. Ö./ 2008
Kahramanmaraþ

Sosyal Medyada Paylaşın: